De medewerkers van CVU plannen alles in en voeren uitvaarten perfect uit. De communicatie is duidelijk en CVU is transparant over de kosten. Alles met de menselijke maat: dat zit in hun DNA. CVU wil oprecht iets betekenen voor de ander. Vandaag vertelt uitvaartverzorger Jerry Moulakis hoe hij betekenis geeft met zijn dagelijkse werkzaamheden.
Het klopt gewoon, alles klopt.
Jerry: “Ik werk sinds 2013 als uitvaartverzorger bij CVU. De uitvaartwereld heeft bij mij altijd in mijn achterhoofd gezeten. Dat komt misschien wel door de uitvaart van mijn opa toen ik acht was, wat heel veel indruk op me heeft gemaakt. Die uitvaart werd door CVU verzorgd. We vertrokken vanaf de drukke Bergweg in Rotterdam waar het leven gewoon door leek te gaan. Maar vanuit de volgauto zag ik dat we, tussen de geparkeerde auto’s, een oudere
man passeerden, die uit respect voor de rouwstoet zijn pet afnam. Dat ben ik nooit vergeten”.
“Op mijn 24e stopte mijn werk in de detailhandel en kregen mijn vrouw en ik te maken met een overlijden. Op dat moment heb ik van heel dichtbij kunnen zien wat een uitvaartverzorger voor je kan betekenen op zo’n moment. Toen besefte ik wat het werk inhield en wist ik dat ik dat ook wilde doen. Er zit van alles in. Het oprecht helpen van mensen zonder de commerciële druk die ik vanuit mijn vorige baan gewend was. CVU is voortgekomen uit
een coöperatieve vereniging zonder winstoogmerk en dat beviel me wel. Qua werk is het uiteindelijk nog veel meer bij me gaan passen. Het klopt gewoon, alles klopt eigenlijk”.
Overzicht behouden en de rust bewaren
Jerry: “Wij zijn echte ontzorgers. En dat is voor mij het mooiste van mijn vak. Als uitvaartverzorger moet je een echte regelaar en flexibel zijn. In grote lijnen: de plek van verblijf en de verzorging van de overledene, de kist of urn. De plechtigheid zelf en alles daaromheen. Je moet willen regelen, het wordt je namelijk niet aangereikt. Het is als uitvaartverzorger essentieel dat je het overzicht behoudt, de rust bewaart en een toegewijd team achter je hebt staan. Iemand die tien jaar lang uitvaartverzorger is geweest, kun je gerust aannemen. Stressbestendiger dan dat kom je ze niet tegen”.
Jerry: “Tijdens het eerste gesprek met de nabestaanden, stel je hen op hun gemak. Het is ook heel belangrijk dat je de details tijdens zo’n gesprek weet op te vangen. Hoe meer aandacht voor die details, hoe persoonlijker je de uitvaart kunt maken. Dat gesprek is zo puur. Dat vind ik er zo mooi aan. Elk gesprek begin ik met de vraag: “Wat willen jullie?”. Het moet bij de nabestaanden en bovenal bij de overledene passen. Daarbij ben ik allergisch voor de zin “Dat hoort niet zo.”. Het hoort zoals jullie en de overledene zouden willen. Dat is de enige goede manier om afscheid te nemen.”
Mensen onthouden alleen wat ze voelen
Jerry: “Ik kan het verdriet bij nabestaanden niet wegnemen. Die illusie moet je ook niet hebben. Het enige wat ik kan doen is een heel klein stukje zijn in de rouwverwerking later. Mensen onthouden niet wat je schrijft of wat ze lezen. Ze onthouden alleen wat ze voelen. Het gevoel onthouden ze en dat moet goed zijn”.
De aandacht is zo belangrijk
Jerry: “Dat klopt helemaal. Er is hier nog nooit iemand geweest die voorafgaande aan een afspraak tegen me heeft gezegd: “Je hebt maar een uurtje hoor.”. We nemen de tijd die nodig is. Ook neem ik een dag voor de uitvaart altijd nog contact met de nabestaanden op om ze te vragen hoe het me ze is, of ze goed geslapen hebben en of ik nog iets voor ze kan betekenen. Die persoonlijke aandacht is zo belangrijk”.
Het mooiste vak dat er is
Jerry: “Als je het dan hebt over indruk maken… Ik heb ooit een prachtige uitvaart met drie aanwezige nabestaanden mogen verzorgen. Het was een steenkoude, heldere ochtend in Gouda. Nog een beetje mistig aan de grond en de eerste doorkomende zonnestralen aan de hemel. Samen met de nabestaanden liepen we vanaf het huis van de overledene richting de nabijgelegen begraafplaats. De kist voorop in een grote, zwarte koets die
door vier paarden werd voortgetrokken.
Eenmaal op de begraafplaats aangekomen, heb ik de nabestaanden en de kist naar het graf begeleid. Ze hadden een wens ter plekke: dat een trompettist The Last Post zou blazen. Op dat moment heb ik mijn afstand genomen en het tafereel op afstand bekeken. De oorverdovende stilte op de begraafplaats, de mist… En dan hoor je de trompet. Ja, hoe mooi kan het zijn? Echt, uitvaartverzorger zijn is het mooiste vak dat er is”.