Iedereen bij CVU neemt zijn vak serieus. We zijn gediplomeerd en gecertificeerd. Met ons hele team betrokken en toegewijd. We zijn trots op onze lange historie en ons uitvaartkeurmerk. Bij CVU kom je niet voor onaangename verrassingen of gedoe te staan. Wij doen wat wij zeggen en zeggen wat wij doen. Vandaag vertelt de gekwalificeerde en oplossingsgerichte uitvaartverzorger Saskia Bloot over haar mooie beroep.
Niets aan het toeval overlaten
“Ik heb heel lang als verpleegkundige in de gezondheidszorg gewerkt. Tot ik op een leeftijd kwam en dacht “Blijf ik dit tot mijn pensioen doen of maak ik die overstap?”. En bewust of onbewust heeft de uitvaartzorg, ook als verlengde van mijn zorgachtergrond, mij altijd erg aangetrokken. In januari 2022 werkte ik alweer 12,5 jaar met veel plezier als uitvaartverzorger bij CVU”.
“Het mooiste wat ik in mijn werk kan betekenen, is het ontzorgen van de nabestaanden. Hen vanaf het begin tot het einde aan begeleiden. De waardering die je vervolgens ontvangt, geeft aan hoe goed het proces is verlopen. Als er ook maar iets misgaat tijdens een uitvaart, is het proces verstoord. En dat is wat de nabestaanden dan bijblijft. Daarom laat ik niets aan het toeval over. Bij ons geen onaangename verrassingen of gedoe”.
Het gevoel moet kloppen
“Iedereen bij CVU is opgeleid en gekwalificeerd. Omdat ik uit een andere branche kwam, ben ik intern opgeleid. Een algemene opleiding van acht maanden waarbij ik ook meeliep met collega’s en veel van mijn medeuitvaartverzorgers heb geleerd. De opleiding tot uitvaartverzorger is dan ook intern, maar buiten de deur volgen we ook regelmatig nog verschillende trainingen en cursussen om onszelf verder te certificeren en ontwikkelen. Denk daarbij aan het leren van verschillende communicatietechnieken, over hoe je die moeilijke gesprekken het beste kunt voeren. Ook heb ik samen met mijn collega-uitvaartverzorger Herma Middelkoop een speciale training gevolgd omtrent kinderuitvaarten. Emotioneel heel zware uitvaarten. Maar juist daarom wel heel mooi om te mogen verzorgen. Tijdens de training leren we alles om dat type uitvaarten zo professioneel mogelijk te maken.
Ook om beter te leren begrijpen hoe jonge kinderen, peuters of tieners met rouw omgaan. We blijven altijd up-todate”.
“Hoewel het voor CVU en voor mijzelf heel belangrijk is dat we precies weten wat we doen, merk ik dat het de nabestaanden vooral gaat om de persoonlijke band die ze met ons opbouwen. Dat die band goed zit, dat die klopt. Vertrouwen in ons kunnen hebben, is het belangrijkst. Het plaatje en het gevoel moeten kloppen”.
We ondersteunen elkaar
“De functie van uitvaartverzorger is vrij solistisch. De uitvaartverzorger heeft het eerste gesprek met de nabestaanden en is erbij tot en met de uitvaart. Zo bouw je tijdens de dagen ook een speciale band met de nabestaanden op. Wel komt het voor dat we onderling ook wel eens collegiaal met elkaar meelopen. Ter ondersteuning of om van elkaar te kunnen leren”.
“Er vinden ook wel uitvaarten plaats die zo groot zijn dat ik die samen met een collega uitvaartverzorger oppak. Als er bijvoorbeeld heel veel gasten, meerdere sprekers of live muziek tijdens de uitvaart is. Voor de nabestaanden blijf ik dan wel de primaire contactpersoon. Mijn collega ondersteunt mij op de achtergrond. Alles om te garanderen dat er geen verrassingen zijn of fouten tijdens de uitvaart worden gemaakt”.
Met militaire eer
“De uitdagingen in mijn werk als uitvaartverzorger zijn de bijzondere plechtigheden. Plechtigheden die in omvang groot zijn of via bepaalde protocollen dienen te verlopen. Wat mij daarin nog goed voor ogen staat, is een plechtigheid van jaren terug in Gouda. Het ging om een jonge knul, een militair, die in de kazerne overleden werd gevonden door collega-militairen. Als militair word je met militaire eer begraven. Dat betekende voor mij en mijn
collega uitvaartverzorger Ron Hennekes de samenwerking aangaan met Defensie”.
“Een met protocol gevulde dag met veel indrukwekkende momenten. We vertrokken vanuit het huis van de overledene naar de begraafplaats, om de kerkdienst te verzorgen. Onderweg passeerden we een grote laan waar een militaire erehaag zich had gevormd. Ron en ik liepen voor de rouwauto uit, wat wij altijd als teken van respect doen. Dat moment, ik krijg er nog kippenvel van. Na de kerkdienst, op de begraafplaats, werd de Nederlandse vlag
op ceremoniële wijze gevouwen en aan de nabestaanden van de overleden militair overhandigd. Op de achtergrond klonk het muziekstuk The Last Post”.