De medewerkers van CVU plannen alles in en voeren uitvaarten perfect uit. De communicatie is duidelijk en CVU is transparant over de kosten. Alles met de menselijke maat: dat zit in hun DNA. CVU wil oprecht iets betekenen voor de ander. Vandaag vertellen uitvaartverzorger Jerry Moulakis en nazorgmedewerker Ellen van Bruggen hoe zij betekenis geven met hun dagelijkse werkzaamheden.
Het klopt gewoon, alles klopt.
Jerry: “Ik werk sinds 2013 als uitvaartverzorger bij CVU. De uitvaartwereld heeft bij mij altijd in mijn achterhoofd gezeten. Dat komt misschien wel door de uitvaart van mijn opa toen ik acht was, wat heel veel indruk op me heeft gemaakt. Die uitvaart werd door CVU verzorgd. We vertrokken vanaf de drukke Bergweg in Rotterdam waar het leven gewoon door leek te gaan. Maar vanuit de volgauto zag ik dat we, tussen de geparkeerde auto’s, een oudere
man passeerden, die uit respect voor de rouwstoet zijn pet afnam. Dat ben ik nooit vergeten”.
“Op mijn 24e stopte mijn werk in de detailhandel en kregen mijn vrouw en ik te maken met een overlijden. Op dat moment heb ik van heel dichtbij kunnen zien wat een uitvaartverzorger voor je kan betekenen op zo’n moment. Toen besefte ik wat het werk inhield en wist ik dat ik dat ook wilde doen. Er zit van alles in. Het oprecht helpen van mensen zonder de commerciële druk die ik vanuit mijn vorige baan gewend was. CVU is voortgekomen uit
een coöperatieve vereniging zonder winstoogmerk en dat beviel me wel. Qua werk is het uiteindelijk nog veel meer bij me gaan passen. Het klopt gewoon, alles klopt eigenlijk”.
Ellen: “Vanaf 2014 werk ik als nazorgmedewerker bij CVU. Voor die tijd was ik professioneel al actief met verliesverwerking. Marco Stolk, directeur bij CVU Uitvaartzorg, was op zoek naar een nazorgmedewerker die vooral inhoudelijk nabestaanden iets kon bieden. Bij andere uitvaartverzorgers zie je veelal dat de nazorg op een meer praktische manier wordt geboden, vaak door derden. Het betreft dan vooral veel hulp bij de administratieve kant van dingen. De focus bij CVU zou juist moeten komen te liggen op hulp bij rouw- en verliesverwerking. Zo ben ik hier terechtgekomen”.
Overzicht behouden en de rust bewaren
Jerry: “Wij zijn echte ontzorgers. En dat is voor mij het mooiste van mijn vak. Als uitvaartverzorger moet je een echte regelaar en flexibel zijn. In grote lijnen: de plek van verblijf en de verzorging van de overledene, de kist of urn. De plechtigheid zelf en alles daaromheen. Je moet willen regelen, het wordt je namelijk niet aangereikt. Het is als uitvaartverzorger essentieel dat je het overzicht behoudt, de rust bewaart en een toegewijd team achter je
hebt staan. Iemand die tien jaar lang uitvaartverzorger is geweest, kun je gerust aannemen. Stressbestendiger dan dat kom je ze niet tegen”.
Ellen: “Daarbij houden we altijd in ons achterhoofd dat we er zijn om de nabestaanden te ontzorgen. De nabestaanden zien slechts 20% van het werk dat we rondom een uitvaart verzetten. De grote hoeveelheid checken, regelen, en soms ook nog op laatste momenten, is voor hen niet zichtbaar. En dat is ook precies goed, dat we voor de nabestaanden daarin zoveel kunnen wegnemen”.
Jerry: “Tijdens het eerste gesprek met de nabestaanden, stel je hen op hun gemak. Het is ook heel belangrijk dat je de details tijdens zo’n gesprek weet op te vangen. Hoe meer aandacht voor die details, hoe persoonlijker je de uitvaart kunt maken. Dat gesprek is zo puur. Dat vind ik er zo mooi aan. Elk gesprek begin ik met de vraag: “Wat willen jullie?”. Het moet bij de nabestaanden en bovenal bij de overledene passen. Daarbij ben ik allergisch voor de zin “Dat hoort niet zo.”. Het hoort zoals jullie en de overledene zouden willen. Dat is de enige goede manier om afscheid te nemen.”
Mensen onthouden alleen wat ze voelen
Jerry: “Ik kan het verdriet bij nabestaanden niet wegnemen. Die illusie moet je ook niet hebben. Het enige wat ik kan doen is een heel klein stukje zijn in de rouwverwerking later”. Ellen: “Als een uitvaart naar wens is verlopen en troostrijk is, dan kun je daar als nabestaande met een goed gevoel naar terugkijken. Jerry: “Mensen onthouden niet wat je schrijft of wat ze lezen. Ze onthouden alleen wat ze voelen. Het gevoel onthouden ze en dat moet goed
zijn”.
Ellen: “De confrontatie van de kaart, waarbij een overlijden zwart op wit staat. Het laten dalen van de kist. Dat zijn confrontatiemomenten waardoor je hoofd begrijpt dat het verlies werkelijk voor altijd is. En dat is het meest verscheurende, dat het voor altijd is. Als die eerste momenten zijn geweest, zakt de pijn van het hoofd naar het hart en ontstaat er ruimte voor de rouwverwerking. Dan begint de echte pijn en kom ik voor nabestaanden in beeld. Ik probeer hen te helpen door hen handvatten aan te reiken waarmee een soort rust ontstaat. Een orde in de mentale chaos rondom verliesverwerking. Nabestaanden vol goede moed op weg te kunnen sturen”.
“Rouw is geen ziekte, er is geen behandeling voor. Het is iets wat we allemaal tegenkomen in het leven en soms een klein beetje ondersteuning bij nodig hebben. Mijn toegevoegde waarde is dat ik met de juiste ondersteuning ervoor kan zorgen dat nabestaanden zichzelf redzaam kunnen houden. Ik geloof niet in mensen redden, want dat kan ik helemaal niet. Ze kunnen zichzelf redden”.
De aandacht is zo belangrijk
Ellen: “Het is voor mij altijd heel fijn om na de uitvaart van nabestaanden te horen dat onze uitvaartverzorgers meedenken. Er wordt veelvuldig meegedacht in de mogelijkheden. Daarbij wordt er verstandig met het beschikbare budget omgegaan. CVU weigert commerciële druk te ervaren en laat haar medewerkers dan ook alles eraan doen om voor de overledene en nabestaanden, een voor hen zo passend mogelijke uitvaart te verzorgen. Nabestaanden zeggen mij vaak dat ze ruimte, liefde en respect bij CVU ervaren”.
Jerry: “Dat klopt helemaal. Er is hier nog nooit iemand geweest die voorafgaande aan een afspraak tegen me heeft gezegd: “Je hebt maar een uurtje hoor.”. We nemen de tijd die nodig is. Ook neem ik een dag voor de uitvaart altijd nog contact met de nabestaanden op om ze te vragen hoe het me ze is, of ze goed geslapen hebben en of ik nog iets voor ze kan betekenen. Die persoonlijke aandacht is zo belangrijk”.
Het mooiste vak dat er is
Jerry: “Als je het dan hebt over indruk maken… Ik heb ooit een prachtige uitvaart met drie aanwezige nabestaanden mogen verzorgen. Het was een steenkoude, heldere ochtend in Gouda. Nog een beetje mistig aan de grond en de eerste doorkomende zonnestralen aan de hemel. Samen met de nabestaanden liepen we vanaf het huis van de overledene richting de nabijgelegen begraafplaats. De kist voorop in een grote, zwarte koets die
door vier paarden werd voortgetrokken.
Eenmaal op de begraafplaats aangekomen, heb ik de nabestaanden en de kist naar het graf begeleid. Ze hadden een wens ter plekke: dat een trompettist The Last Post zou blazen. Op dat moment heb ik mijn afstand genomen en het tafereel op afstand bekeken. De oorverdovende stilte op de begraafplaats, de mist… En dan hoor je de trompet. Ja, hoe mooi kan het zijn? Echt, uitvaartverzorger zijn is het mooiste vak dat er is”.
