Het danspaleis is een disco voor ouderen. 65+ en voor ieder die van swingen houdt. De ruimte waar het danspaleis plaatsvindt wordt omgetoverd met een sfeer van toen. Rode geknoopte kleedjes, oude schemerlampen, pel pinda’s en vooral met muziek van toen. Muziek die enthousiast wordt gekozen door een plaatjes draaier.
Ik noem het vooral een zorgeloze middag met veel contact, een dansje, lekkere hapjes en een drankje.
Voor mij als nazorgmedewerkster van CVU Uitvaartzorg is dit danspaleis een mogelijkheid om ook voor onze nabestaanden, relaties en veel ouderen een plek te geven om hen te laten voelen dat er ook een krachtige, herstelgerichte kant is bij de rouw.
De beweging die we kennen in de rouw van heel verdrietig zijn naar weer iets oppakken. Van weer iets oppakken terug naar het verdriet.
Beide kanten zijn nodig, zowel het verdriet als mede het even zorgeloos kunnen zijn.
Dansen doe je samen!
Het dansen zit onze ouderen in het bloed. Ze vertellen mij dat zij in hun jongere jaren veel gestijldanst hebben en genieten doen ze dan ook volop. Ze dansen met de vele beschikbare enthousiaste vrijwilligers en met elkaar en de mensen die echt niet meedansen genieten van de muziek die zij graag meezingen.
Samen met veel van mijn collega’s dansen wij mee! We vragen de mensen ten dans, maken een praatje, doen een beetje gek, dat contact met de mensen daar beleven wij ook heel veel plezier aan.
Het is zo ontroerend te zien dat onze ouderen weer een beetje jong worden. Zo kan het dat ik sta te rocken met een meneer van 102 die me met een dikke grijns staat aan te kijken om daarna wat voorzichtige stapjes te maken met een mevrouw die me stevig vasthoudt en me toefluistert dat ze zoooooo geniet.
Mijn collega’s zie ik ook ineens in een andere context en dat geeft soms ook verrassende inzichten.
1 van mijn collega’s zet een lied in: “you never walk alone” Binnen no time staan alle ouderen in een kring. Handen grijpen elkaar vast en ieder zingt uit volle borst mee om na het lied elkaar te omhelzen. Een ontroerend moment. Soms hier en daar toch een traantje die er ook best mag zijn natuurlijk. Zo samen is dat ook goed.
Wat mij opvalt dat de service gerichte, lieve en medemenselijkheid die mijn collega’s in hun werk hebben ook hier ook gewoon wordt toegepast.
De vraag of dit in de rouw wel past?
Zeker weten! Op deze manier wat herstel opbouwen om weer in het verdriet te verdwijnen daar is het danspaleis zoiets als even ademhalen.
Samen zijn. Samen het leven vieren als tegenwicht van het verdriet.
17 april mag ik weer! Heerlijk!
Samen met De Vijverhof in Capelle aan de IJssel gaan we er weer één organiseren!
Natuurlijk bent u daar ook van harte welkom!
Ellen van Bruggen
Nazorgmedewerkster CVU Uitvaartzorg
